Brief aan mijn toekomstige kind

Lief kind,

Je bent nog niet geboren, en toch maak ik me nu al zorgen om je. Het is inmiddels half oktober, maar ik zou nog steeds in een t-shirt en korte broek buiten kunnen lopen. Ik voer al jarenlang actie voor het klimaat, maar de details van wat jou te wachten staat als dit niets uithaalt vermeed ik. Met opzet, omdat ik veel jongeren daardoor depressief zag worden. Maar sinds ik aan jou denk, kan ik dat niet meer. Als ik iemand op de wereld ga zetten waar ik meer van zal houden dan van mezelf, moet ik weten wat voor leven jij tegemoet gaat. Dus typte ik in het zoekvenster van Google: ‘Hoe lang kan de mensheid nog overleven als we klimaatverandering niet stoppen?’ Het antwoord was erger dan ik dacht. Zoveel erger dat ik nog geen uur later in tranen was, en me afvroeg of ik jou überhaupt op de wereld moet zetten.

Volgens de normaal zo nuchtere wetenschappers bevinden we ons middenin een klimaatnoodtoestand. Onderzoek van het KNMI laat zien dat jij, zelfs in ons ‘koude kikkerlandje’, ongekende hittegolven en droogtes te verduren zult krijgen: elke zomer 30 dagen boven de 30 graden, en zelf dagen van boven de 40. Je zult in de winter thuis zitten met de extreme regenval en overstromingen, in plaats van te schaatsen zoals ik met mijn vader deed. Misschien zal Nederland zoals ik dat ken tijdens jouw leven wel helemaal verdwijnen. Nog voor 2100, als jij 75 bent, kan de zeespiegelstijging oplopen tot 2 meter. En natuurlijk is niet alleen jouw woonplek in gevaar. Onderzoek uit Wageningen voorspelt dat in 2070 – als jij halverwege de veertig bent – 3,5 miljard mensen hun land moeten ontvluchten omdat het daar heter is dan de Sahara-woestijn nu. Dus zelfs als jij – tegen alle verwachtingen in – een enigszins normaal leven kunt leiden, zul je wonen in een wereld waarin jij veilig bent omdat anderen met geweld buiten worden gehouden.

Ik wilde dat ik je kon vertellen dat onze overheid de situatie onder controle heeft. Dat ze aandachtig naar onze klimaatwetenschappers luisteren, en investeren in een grootschalige transitie naar biologische landbouw en schone energie. De werkelijkheid is helaas precies omgekeerd. De overheid jaagt de fossiele industrie juist aan met 46 miljard euro per jaar. Maar goed nieuws: vandaag heeft de tweede kamer ingestemd om ‘scenario’s op te stellen voor het afbouwen van de fossiele subsidies’. Weet je waarom? Omdat je toekomstige ouders samen met heel veel andere mensen op de A12 zijn gaan zitten, net zolang tot de overheid zich genoeg schaamde. Raar hè? Ik ben dan misschien volwassen, maar er zijn nog veel dingen die ook ik niet begrijp. En toch hoop ik dat jij geboren wordt, mede door dit verhaal:

Drie jaar geleden, toen wij nog in Groningen woonden, verwachtte een goede vriend van ons een nichtje. Maar het ongeboren kindje had hartproblemen, en moest eerder geboren worden voor een levensreddende operatie. De zus van onze vriend beviel in het ziekenhuis van Groningen, dus logeerden onze vriend en hun moeder bij ons thuis. We hielden allemaal ons hart vast, wachtend op nieuws van de bevalling. Precies toen we hoorden dat het kindje geboren was verscheen aan de hemel de mooiste regenboog die wij ooit hadden gezien, twee boven elkaar. We stonden samen in onze tuin en keken er ademloos naar. Drieëneenhalve week heeft het meisje gevochten voor haar leven, tot het uiteindelijk niet meer ging. Na haar overlijden kwam onze vriend weer bij ons logeren, om dicht bij zijn rouwende zus te zijn. Ik wist niet wat ik moest zeggen. ‘Het spijt me zo voor jullie,’ wist ik uit te brengen, ‘Toen we die regenboog zagen dacht ik écht dat het goed zou komen.’ Wat hij toen zei zal ik nooit vergeten: ‘Elk moment dat ze bij ons was, was goed.’

Lief kind van mij, ik weet niet hoe lang jij op deze aarde zult kunnen leven. Dat hangt af van wat wij nu met ons allen doen. Maar één ding weet ik zeker. Als jij geboren wordt wil ik tegen je kunnen zeggen dat ik alles heb gedaan. Dat ik – hopelijk net als ons kabinet – zo snel mogelijk aan het afbouwen ben: met vliegen, met autorijden, met vlees, zuivel en eieren, en vooral met denken dat het allemaal wel goedkomt. Dat ik voor overheidsgebouwen ben gaan zitten, en daar door de politie ben weggesleurd. Ik wil mijn leven geven zodat jij een leven kunt hebben. En zelfs als dat allemaal niet helpt, weet ik dat elk moment dat we samen zullen hebben goed zal zijn.

Bronnen:
– Achtergrond: KNMI’23-klimaatscenario’s
– Universiteit Wageningen: ‘Over 50 jaar is het “vrijwel onleefbaar heet” voor een derde van de wereldbevolking’
– Tweede Kamer: Motie van de leden Kröger en Boucke over het opstellen van scenario’s voor het afbouwen van de verschillende fossiele subsidies